اِلَهِی مَنْ اَحْسَنَ فَبِرَحْمَتِکَ، وَ مَنْ اَسَاءَ فَبِخَطِییَتِهِ، فَلَا الَّذِی اَحْسَنَ اسْتَغْنَی عَنْ رِفْدِکَ وَ مَعُونَتِکَ، وَ لَا الَّذِی اَسَاءَ اسْتَبْدَلَ بِکَ وَ خَرَجَ مِنْ قُدْرَتِکَ. (حسنیه، ص: ۸۷, س:۱۱)
وَ مَتِّعْنی بِهُدیً صالِحٍ لَا اَسْتَبْدِلُ بِه، وَ طَریقَةِ حَقٍّ لَا اَزیغُ عَنْها، وَ نِیَّةِ رُشْدٍ لَا اَشُکُّ فیها. (سجادیه، ص: ۱۱۰, س:۱۸)