کَلَّتِ الْاَلْسُنُ عَنْ تَبْیِینِ صِفَتِکَ وَ انْحَسَرَتِ الْعُقُولُ عَنْ کُنْهِ مَعْرِفَتِکَ وَ کَیْفَ تُدْرِکُکَ الصِّفَاتُ اَوْ تَحْوِیکَ الْجِهَاتُ وَ اَنْتَ الْجَبَّارُ الْقُدُّوسُ الَّذِی لَمْ تَزَلْ اَزَلِیّاً دَایِماً فِی الْغُیُوبِ وَحْدَکَ، لَیْسَ فِیهَا غَیْرُکَ وَ لَمْ یَکُنْ لَهَا سِوَاکَ. (علویه، ص: ۲۳۸, س:۱۲)
وَ لَا یُغَیِّرُکَ فِی مَرِّ الدُّهُورِ صَرْفٌ کُنْتَ اَزَلِیّاً لَمْ تَزَلْ وَ لَا تَزَالُ. (علویه، ص: ۴۱۸, س:۳)