وَ لَمْ یَنْهَنی حِلْمُکَ عَنّی وَ عِلْمُکَ بی وَ قُدْرَتُکَ عَلَیَّ وَ عَفْوُکَ عَنّی مِنَ التَّعَرُّضِ لِمَقْتِکَ وَ التَّمَادی فِی الْغَیِّ مِنّی، کَاَنَّ الَّذی تَفْعَلُهُ بی اَراهُ حَقّاً واجِباً عَلَیْکَ، فَکَاَنَّ الَّذی نَهَیْتَنی عَنْهُ اَمَرْتَنی بِه. (سجادیه، ص: ۸۲, س:۷)
فَزَادِی قَلِیلٌ مَا اَرَاهُ مُبَلِّغِی اَ لِلزَّادِ اَبْکِی اَمْ لِبُعْدِ مَسَافَتِی. (سجادیه، ص: ۵۱۴, س:۸)
وَا شَوْقَاهُ اِلَی مَنْ یَرَانِی وَ لَا اَرَاهُ. (صادقیه، ص: ۴۱۸, س:۵)