اِلَهِی اَدْرِکْنِی وَ لَمَّا یُدْرِکْنِی الْغَرَقُ، وَ تَدَارَکْنِی وَ لَمَّا غَیَّبَ شَمْسِیَ الشَّفَقُ. (مهدویه، ص: ۲۸۵, س:۱۶)
یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ، یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ، یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَان، الْغَوْثَ، الْغَوْثَ، الْغَوْثَ، اَدْرِکْنِی، اَدْرِکْنِی، اَدْرِکْنِی، الْاَمَانَ، الْاَمَان، الْاَمَانَ. (مهدویه، ص: ۲۹۲, س:۸)
یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ، یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ، یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَان، الْغَوْثَ، الْغَوْثَ، الْغَوْثَ، اَدْرِکْنِی، اَدْرِکْنِی، اَدْرِکْنِی، الْاَمَانَ، الْاَمَان، الْاَمَانَ. (مهدویه، ص: ۲۹۲, س:۸)
یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ، یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ، یَا مَوْلَایَ یَا صَاحِبَ الزَّمَان، الْغَوْثَ، الْغَوْثَ، الْغَوْثَ، اَدْرِکْنِی، اَدْرِکْنِی، اَدْرِکْنِی، الْاَمَانَ، الْاَمَان، الْاَمَانَ. (مهدویه، ص: ۲۹۲, س:۸)
یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ اَغِثْنِی، یَا صَاحِبَ الزَّمَانِ اَدْرِکْنِی. (مهدویه، ص: ۳۴۴, س:۱۶)