وَ اجْعَلْ ثَنایی عَلَیْکَ، وَ مَدْحی اِیّاکَ وَ حَمْدی لَکَ فی کُلِّ حالاتی، حَتَّی لَا اَفْرَحَ بِما آتَیْتَنی مِنَ الدُّنْیا، وَ لَا اَحْزَنَ عَلَی ما مَنَعْتَنی فیها. (سجادیه، ص: ۱۱۸, س:۷)
اجْعَلْنِی وَ اَهْلِی وَ مَنْ اَعْنِی بِهِ وَ اَحْزَنُ لَهُ فِی وَدَایِعِکَ وَ اَمَانِکَ وَ عِیَاذِکَ وَ جِوَارِکَ. (نبویه، ص: ۳۹۴, س:۱۴)
وَ کَیْفَ اَحْزَنُ وَ اَنْتَ الْکَریمُ؟! (سجادیه، ص: ۴۷۷, س:۶)
وَ کَیفَ اَحْزَنُ وَ قَدْ عَرَفْتُکَ؟! (سجادیه، ص: ۴۷۷, س:۸)