دُعَاءُ دَاوُدَ (ع)؛ اللَّهُمَّ اِنَّکَ لَسْتَ بِاِلَهٍ اسْتَحْدَثْنَاهُ، وَ لَا بِرَبٍّ ابْتَدَعْنَاهُ، وَ لَا کَانَ لَنَا قَبْلَکَ مِنْ اِلَهٍ نَلْجَاُ اِلَیْهِ وَ نَذَرُکَ، وَ لَا اَعَانَکَ عَلَی خَلْقِنَا اَحَدٌ فَنُشْرِکُهُ فِیکَ، تَبَارَکْتَ وَ تَعَالَیْتَ. (نبویه، ص: ۵۵, س:۴)