فَاَسْاَلُکَ الْاَمَانَ الْاَمَانَ یَا کَرِیمُ یَوْمَ لَا تَجْزِی نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَیْیاً وَ لَا یُقْبَلُ مِنْهَا شَفَاعَةٌ وَ لَا یُوْخَذُ مِنْهَا عَدْلٌ وَ لَا هُمْ یُنْصَرُونَ. (علویه، ص: ۱۲۴, س:۷)
اِلَهی، اَلاَمانَ الاَمانَ یَوْمَ لا تَجْزی نَفْسٌ عَنْ نَفْسٍ شَیْیاً وَ لَا یُقْبَلُ مِنْها شَفاعَةٌ وَ لَا یُوْخَذُ مِنْها عَدْلٌ وَ لَا هُمْ یُنْصَرُونَ. (سجادیه، ص: ۴۹۵, س:۱۰)