اَعُوذُ بِکَ اَنْ اَظْلِمَ اَوْ اُظْلَمَ، اَوْ اَعْتَدِی اَوْ یُعْتَدَی عَلَیَّ، اَوْ اَکْتَسِبَ خَطِییَةً مُحْبِطَةً، اَوْ اُذْنِبَ ذَنْباً لَا تَغْفِرُهُ. (نبویه، ص: ۳۷۵, س:۹)