للشقاوة

اِلَهِی اَ لِلنَّارِ رَبَّتْنِی اُمِّی فَلَیْتَهَا لَمْ تُرَبِّنِی، اَمْ لِلشَّقَاوَةِ وَ الْحِرْمَانِ وَلَدَتْنِی فَلَیْتَهَا لَمْ تَلِدْنِی. (علویه، ص: ۱۱۳, س:۶)