لَا تَکِلْهُ اِلَی خَلْقِکَ وَ لَا اِلَی نَفْسِهِ ... اِنَّکَ اِنْ وَکَلْتَهُ اِلَی خَلْقِکَ لَمْ یَنْفَعُوهُ وَ اِنْ اَلْجَاْتَهُ اِلَی اَقْرِبَایِهِ حَرَمُوهُ وَ اِنْ اَعْطَوْهُ اعْطُوا قَلِیلاً نَکِداً وَ اِنْ مَنَعُوهُ مَنَعُوا کَثِیراً وَ اِنْ بَخِلُوا فَهُمْ لِلْبُخْلِ اَهْلٌ. (علویه، ص: ۲۱۸, س:۱۸)