اَللّهُمَّ اِنّا اَهْلُ هَذَا الشَّهْرِ الَّذی شَرَّفْتَنا بِه، وَ وَفَّقْتَنا بِمَنِّکَ لَهُ، حینَ جَهِلَ الاَشْقِیاءُ وَقْتَهُ، وَ حُرِمُوا لِشَقایِهِمْ فَضْلَهُ. (سجادیه، ص: ۲۹۷, س:۹)