عددت

وَ حاسَبْتُ نَفْسی فَلَمْ اَجِدْنی اَقُومُ بِشُکْرِ ما اَنْعَمْتَ عَلَیَّ، وَ عَدَّدْتُ سَیِّیاتی فَاَصَبْتُها تَسْتَرِقُ حَسَناتی، فَکَیْفَ اَطْمَعُ اَنْ اَنالَ جَنَّتَکَ بِعَمَلی، وَ اَنَا مُرْتَهَنٌ بِخَطییَتی؟! (سجادیه، ص: ۵۹۵, س:۱۷)

لَا اِلَهَ اِلَّا اَنْتَ سُبْحَانَکَ مَعَ مَا عَدَدْتَ مِنْ آیَاتِکَ وَ بِعَظَمَتِکَ، وَ بِمَا سَاَلَکَ بِهِ النَّبِیُّونَ، وَ بِاَنَّکَ رَبُّ النَّاسِ. (باقریه، ص: ۴۹, س:۱۴)