صروف

هُوَ الَّذِی لَمْ تُغَیِّرْهُ صُرُوفُ الْزَّمَانِ، وَ لَا یَتَکَاَّدُهُ صُنْعُ شَیْءٍ. (علویه، ص: ۴۹, س:۵)

ذَلِکَ مَعَ مَا اَسْاَلُکَ اَنْ تُخْلِفَنِی فِی اَهْلِی وَ وَلَدِی وَ صُرُوفِ حُزَانَتِی، بِاَحْسَنِ مَا خَلَّفْتَ بِهِ غَایِباً مِنَ الْمُوْمِنِینَ، فِی تَحْصِینِ کُلِّ عَوْرَةٍ وَ سَتْرِ کُلِّ سَیِّیَةٍ وَ حَطِّ کُلِّ مَعْصِیَةٍ وَ کِفَایَةِ کُلِّ مَکْرُوهٍ. (علویه، ص: ۴۸۸, س:۱۲)

وَ اَعِنِّی عَلَی بَوَایِقِ الدُّهُورِ، وَ صُرُوفِ الْاَیَّامِ وَ اللَّیَالِی. (حسینیه، ص: ۱۳۵, س:۷)