فَاَجِرْنی ... مِنْ جارٍ کُنْتُ اُکَاتِمُهُ سَیِّیاتی، وَ مِنْ ذی رَحِمٍ کُنْتُ اَحْتَشِمُ مِنْهُ فی سَریراتی، لَمْ اَثِقْ بِهِمْ رَبِّ فی السِّتْرِ عَلَیَّ، وَ وَثِقْتُ بِکَ رَبِّ فِی الْمَغْفِرَةِ لی. (سجادیه، ص: ۱۷۱, س:۵)