اَسْاَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِی فَتَقْتَ بِهِ رَتْقَ عَظِیمِ جُفُونِ عُیُونِ النَّاظِرِینَ، الَّذِی بِهِ تَدْبِیرُ حِکْمَتِکَ وَ شَوَاهِدُ حُجَجِ اَنْبِیَایِکَ یَعْرِفُونَکَ بِفِطَنِ الْقُلُوبِ وَ اَنْتَ فِی غَوَامِضِ مُسَرَّاتِ سَرِیرَاتِ الْغُیُوبِ. (نبویه، ص: ۳۲۹, س:۶)