رکبنی

حَاجَتِی اِلَیْکَ ... اَنْ تَغْفِرَ لِی ذَنْبِی فَقَدْ جِیْتُکَ ثَقِیلَ الظَّهْرِ بِعَظِیمِ مَا بَارَزْتُکَ بِهِ مِنْ سَیِّیَاتِی وَ رَکِبَنِی مِنْ مَظَالِمِ عِبَادِکَ مَا لَا یَکْفِینِی وَ لَا یُخَلِّصُنِی مِنْهُ غَیْرُکَ وَ لَا یَقْدِرُ عَلَیْهِ وَ لَا یَمْلِکُهُ سِوَاکَ. (مهدویه، ص: ۲۸۰, س:۱۱)