رکایب

ریشه: رکب (ر.ک.ب)
کلمات: رَکَائِبَ، رَکَائِبُ
۲ مورد یافت شد

رَکَائِبَ

اللّهُمَّ اِنِّی اَصْبَحْتُ مُتَمَسِّکاً بِحَبْلِ طَاعَتِکَ، مُعْتَصِماً بِوَثَایِقِ مَغْفِرَتِکَ، رَاجِیاً طَوْلَکَ، مُوَمِّلاً فَضْلَکَ، مُلْقِیاً اِلَیْکَ اَقَالِیدَ آمَالِی، حَاطّاً بِفِنایِکَ رَکَایِبَ رَجَایی. (سجادیه، ص: ۴۸, س:۳)

رَکَائِبُ

اَللّهُمَّ وَ لَا اَذِلَّنَّ عَلَی التَّعَزُّزِ بِکَ، وَ لَا اَسْتَقْفِیَنَّ نَهْجَ الضَّلالَةِ عَنْکَ وَ قَدْ اَمَّتْکَ رَکَایِبُ طَلِبَتی، وَ اُنیخَتْ نَوازِعُ الْآمالِ مِنّی اِلَیْکَ، وَ ناجاکَ عَزْمُ الْبَصایِرِ لی فیکَ. (سجادیه، ص: ۵۶۳, س:۱۵)