اللَّهُمَّ اِنِّی اَسْتَغْفِرُکَ لِکُلِّ ذَنْبٍ عَلِمْتُهُ مِنْ نَفْسِی اَوْ ذَهَلْتُهُ اَوْ نَسِیتُهُ اَوْ تَعَمَّدْتُهُ اَوْ اَخْطَاْتُهُ مِمَّا لَا اَشُکُّ اَنَّکَ سَایِلِی عَنْهُ وَ اَنَّ نَفْسِی مُرْتَهَنَةٌ بِهِ لَدَیْکَ وَ اِنْ کُنْتُ قَدْ نَسِیتُهُ اَوْ غَفَلَتْ نَفْسِی عَنْه. (علویه، ص: ۱۵۸, س:۱)