حسیسنا

وَ غَشِّ عَنَّا اَبْصَارَ اَعْدَایِنَا اَنْ یَرَوْنَا، وَ اطْبَعْ عَلَی قُلُوبِهِمْ اَنْ یَفْقَهُونَا، وَ عَلَی آذَانِهِمْ اَنْ یَسْمَعُوا حَسِیسَنَا. (علویه، ص: ۲۵۰, س:۱۴)