ثبطنی

(لِدَفْعِ شَرِّ الشَّیْطَانِ) ... فَاَسْکَنْتَهُ فِی صَدْرِی وَ اَجْرَیْتَهُ مَجْرَی الدَّمِ مِنِّی لَا یَغْفُلُ اِنْ غَفَلْتُ وَ لَا یَنْسَی اِنْ نَسِیتُ یُوْمِنُنِی عَذَابَکَ وَ یُخَوِّفُنِی بِغَیْرِکَ، اِنْ هَمَمْتُ بِفَاحِشَةٍ شَجَّعَنِی وَ اِنْ هَمَمْتُ بِصَالِحٍ ثَبَّطَنِی. (صادقیه، ص: ۲۶۰, س:۲)

اللَّهُمَّ جَعَلْتَ لِی عَدُوّاً ... اِنْ هَمَمْتُ بِفَاحِشَةٍ شَجَّعَنِی، وَ اِنْ هَمَمْتُ بِصَالِحٍ ثَبَّطَنِی، یَنْصِبُ لِی بِالشَّهَوَاتِ، وَ یَعْرِضُ لِی بِهَا. (صادقیه، ص: ۴۳۹, س:۱۷)