ترکونی

فَعِنْدَ الموتِ ... قَدْ ذَهَبَ الْاَهْلُونَ عَنِّی ... وَ کُلٌّ قَدْ ذَهَلَ عَنِّی، وَ تَرَکُونِی وَحِیداً فِی قَبْرِی، وَ اَنَا صَاحِبُ نَفْسِی لَا یَرَانِی اَحَدٌ مِنَ النَّاسِ مَا یُفْعَلُ بِی. (نبویه، ص: ۳۱۰, س:۱۵)