بعبد

وَ اَنَا اَسْتَحْیی اَنْ اَدْعُوکَ وَ اَنَا مُصِرٌّ عَلَی الذُّنُوبِ، وَ کَیْفَ بِعَبْدٍ لَا یَدْعُو سَیِّدَهُ؟! (سجادیه، ص: ۴۷۷, س:۹)