وَ اَهَمَّتْنِی الدُّنْیَا لِسُوءِ عَمَلِی وَ سَهَوْتُ عَنْ ذِکْرِکَ بِجَهْلِی وَ رَکَنْتُ اِلَی الدُّنْیَا بِجَهْلِی، وَ اغْتَرَرْتُ بِزِینَتِهَا بِجَهْلِی. (علویه، ص: ۳۶۰, س:۷)