اِلَهِی هَذِهِ اَزِمَّةُ نَفْسِی عَقَلْتُهَا بِعِقَالِ مَشِیَّتِکَ، وَ هَذِهِ اَعْبَاءُ ذُنُوبِی دَرَاْتُهَا بِعَفْوِکَ وَ رَحْمَتِکَ، وَ هَذِهِ اَهْوَایِیَ الْمُضِلَّةُ وَکَلْتُهَا اِلَی جَنَابِ لُطْفِکَ وَ رَاْفَتِکَ. (علویه، ص: ۴۳۹, س:۸)