اعیده

فَما مِنْ شَیْءٍ اَنْشُرُهُ وَ اَطْویهِ مِنْ شُکْرِکَ، وَ لَا قَوْلٍ اُعیدُهُ وَ اُبْدیهِ فی ذِکْرِکَ، اِلَّا کُنْتَ لَهُ اَهْلاً وَ مَحَلّاً، وَ کَانَ فی جَنْبِ مَعْرُوفِکَ مُسْتَصْغَراً مُسْتَقَلّاً. (سجادیه، ص: ۴۶۴, س:۱۶)