اِلَهِی کَیْفَ اَصْدُرُ عَنْ بَابِکَ بِخَیْبَةٍ مِنْکَ، وَ قَدْ وَرَدْتُهُ عَلَی ثِقَةٍ بِکَ وَ کَیْفَ تُوْیِسُنِی مِنْ عَطَایِکَ وَ قَدْ اَمَرْتَنِی بِدُعَایِکَ. (علویه، ص: ۱۳۶, س:۳)