ابتله

وَ اغْلِبْهُ (الظّالم) لِی بِقُوَّتِکَ الْقَوِیَّةِ، وَ مِحَالِکَ الشَّدِیدِ، وَ امْنَعْنِی مِنْهُ بِمَنْعِکَ الَّذِی کُلُّ خَلْقٍ فِیهِ ذَلِیلٌ، وَ ابْتَلِهِ بِفَقْرٍ لَا تَجْبُرُهُ، وَ بِسُوءٍ لَا تَسْتُرُهُ وَ کِلْهُ اِلَی نَفْسِهِ فِیمَا یُرِیدُ. (کاظمیه، ص: ۱۲۶, س:۷)

وَ اشْغَلْهُ بِنَفْسِهِ (مَنْ اَرَادَنِی بِسُوءٍ)، وَ ابْتَلِهِ بِعِیَالِهِ وَ وُلْدِهُ. (رضویه، ص: ۹۰, س:۱۳)

وَ ابْتَلِهِ (الظّالم) بِفَقْرٍ لَا تَجْبُرُهُ، وَ بِسُوءٍ لَا تَسْتُرُهُ. (هادویه، ص: ۱۹۴, س:۱۰)