فَاِنْ اَلْحَفْتُ فِی سُوَالِی فَلِفَاقَتِی اِلَی مَا عِنْدَکَ، وَ اِنْ قَصَّرْتُ فِی دُعَایِی فَبِمَا عَوَّدْتَ مِنِ ابْتِدَایِکَ. (علویه، ص: ۱۸۵, س:۷)
تَغْدُو وَ تَرْوحُ بِفَضْلِ ابْتِدایِکَ لَا اَعْرِفُ غَیْرَها وَ رَضیتَ مِنّی بِما اَسْدَیْتَ اِلَیَّ اَنْ اَحْمَدَکَ بِها شُکْراً مِنّی عَلَیْها، فَضَعُفَ شُکْری لِقِلَّةِ جُهْدی. (سجادیه، ص: ۱۴۷, س:۹)
فَلَکَ الْحَمْدُ عَلَی ابْتِدایِکَ بِالنِّعَمِ الْجِسامِ، وَ اِلْهامِکَ الشُّکْرَ عَلَی الْاِحْسانِ وَ الْاِنْعامِ. (سجادیه، ص: ۱۷۲, س:۹)