لَیْسَ یُنَاظِرُنِی سَاعَةً اِذَا جَاءَ اَجَلِی، کَاَنِّی اَرَانِی صَرِیعاً بَیْنَ یَدَیْهِ وَ کَاَنِّی بِالْمَوْتِ لَیْسَ اَحَدٌ مِنَ الْمَوْتِ یَمْنَعُنِی، وَ لَا یَدْفَعُ کَرْبَهُ عَنِّی وَ لَا اَسْتَطِیعُ امْتِنَاعاً یُوَخِّرُنِی، وَ بِکَاْسِ الْمَوْتِ یَسْقِینِی، وَ لَا مَنْعَةَ عِنْدِی اُقَلِّبُ بِکَرْبِ الْمَوْتِ طَرْفِی جَزَعاً. (نبویه، ص: ۳۰۹, س:۱۹)