(فِی الصَّلَاةِ عَلَی الْمُنَافِقِ): اللَّهُمَّ اَخْزِ عَبْدَکَ فِی عِبَادِکَ وَ بِلَادِکَ، وَ اَصْلِهِ حَرَّ نَارِکَ، وَ اَذِقْهُ اَشَدَّ عَذَابِکَ، فَاِنَّهُ کَانَ یَتَوَلَّی اَعْدَاءَکَ، وَ یُعَادِی اَوْلِیَاءَکَ، وَ یُبْغِضُ اَهْلَ بَیْتِ نَبِیِّکَ. (حسینیه، ص: ۱۵۵, س:۱۷)
اللَّهُمَّ فَاحْشُ قَبْرَهُ نَاراً، وَ احْشُ جَوْفَهُ نَاراً، وَ عَجِّلْ بِهِ اِلَی النَّارِ فَاِنَّهُ کَانَ یَتَوَلَّی اَعْدَاءَکَ وَ یُعَادِی اَوْلِیَاءَکَ وَ یُبْغِضُ اَهْلَ بَیْتِ نَبِیِّکَ. (صادقیه، ص: ۶۹۵, س:۱۲)