یشوبها

بِعَظَمَتِکَ الَّتِی لَا یَشُوبُهَا وَلَعُ نَفْسٍ بِتَفْتِینٍ، وَ لَا وَارِدُ طَیْفٍ بِتَظْنِینٍ، وَ لَا یَلُمُّ بِهَا فَرَجٌ حَتَّی تَقْلِبَنِی اِلَیْکَ بِاِرَادَتِکَ، غَیْرَ ظَنِینٍ وَ لَا مَظْنُونٍ، وَ لَا مُرَابٍ وَ لَا مُرْتَابٍ. (حسینیه، ص: ۱۵۴, س:۶)

وَ لَا تُحْبِطْ حَسَناتی بِما یَشُوبُها مِنْ مَعْصِیَتِکَ، وَ لَا خَلَواتی بِما یَعْرِضُ لی مِنْ نَزَغاتِ فِتْنَتِکَ. (سجادیه، ص: ۳۳۲, س:۵)