یسمعه

اَسْاَلُکَ ... اَنْ تَاْذَنَ لِفَرْوِ هَذَا الْهِنْدِیِّ اَنْ یَتَکَلَّمَ بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ مُبِینٍ یَسْمَعُهُ مَنْ فِی الْمَجْلِسِ مِنْ اَوْلِیَایِنَا، لِیَکُونَ ذَلِکَ عِنْدَهُمْ آیَةً مِنْ آیَاتِ اَهْلِ الْبَیْتِ، فَیَزْدَادُوا اِیماناً مَعَ اِیمانِهِمْ. (صادقیه، ص: ۷۰۸, س:۹)