یسطو

اِنَّهُ (السُّلطان) یَسْطُو بِمَرَحِهِ فِیمَا آتَیْتَهُ مِنَ الْمُلْکِ، وَ یَجُورُ فِینَا، وَ یَتَجَبَّرُ بِافْتِخَارِهِ (فَتُجَازیِهِ) بِالَّذِی ابْتَلَیْتَهُ بِهِ مِنَ الْعَظِیمِ عِنْدَ عِبَادِکَ. (نبویه، ص: ۸۸, س:۱۵)

اَنْتَ لِی حِرْزٌ مِنْ جَمِیعِ خَلْقِکَ، وَ مِنْ بَنِی آدَمَ وَ بَنَاتِ حَوَّاءَ وَ اَتْبَاعِهِمْ، وَ مِنْ شَرِّ الْجِنِّ وَ الْاِنْسِ اَنْ لَا یَسْطُوَ عَلَیَّ اَحَدٌ مِنْهُمْ. (نبویه، ص: ۱۰۱, س:۱۲)