یستل

فَیَا لَکَ مِنْ مَصْرَعٍ مَا اَفْظَعَهُ عِنْدِی، مَغْلُوبَةٌ بِکُرَبِ الْمَوْتِ نَفْسِی، تَخْتَلِجُ لَهَا اَعْضَایِی وَ اَوْصَالِی، وَ کُلُّ عِرْقٍ سَاکِنٍ مِنِّی فَکَاَنَّنِی بِمَلَکِ الْمَوْتِ یَسْتَلُّ رُوحِی مُسْتَسْلِمٌ لَهُ، بَلْ عَلَی الْکَرَاهَةِ مِنِّی. (نبویه، ص: ۳۱۰, س:۴)