یستدل

اِلَهِی اَسْاَلُکَ مَسْاَلَةَ الْمِسْکِینِ الَّذِی قَدْ تَحَیَّرَ فِی رَجَایِهِ فَلَا یَجِدُ مَلْجَاً وَ لَا مَسْنَداً یَصِلُ بِهِ اِلَیْکَ، وَ لَا یُسْتَدَلُّ بِهِ عَلَیْکَ اِلَّا بِکَ، وَ بِاَرْکَانِکَ وَ مَقَامَاتِکَ الَّتِی لَا تَعْطِیلَ لَهَا مِنْکَ. (علویه، ص: ۱۳۴, س:۱۸)

کَیْفَ یُسْتَدَلُّ عَلَیْکَ بِمَا هُوَ فِی وُجُودِهِ مُفْتَقِرٌ اِلَیْکَ؟ (حسینیه، ص: ۱۴۷, س:۱۷)