وَ لَا تَکِلْنِی اِلَی نَفْسِی طَرْفَةَ عَیْنٍ اَبَداً، وَ لَا اِلَی اَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ فَتَحْرِمَنِی وَ یَسْتَاْثِرَ عَلَیَّ. (صادقیه، ص: ۵۷۰, س:۳)
اَشْجُو بِهَلَکَةِ الاَمْواتِ، اَمْ بِسُوءِ خَلَفِ الاَحْیاءِ، وَ کُلٌّ یَبْعَثُ حُزْنی، وَ یَسْتَاْثِرُ بِعَبَراتی، وَ مَنْ یَسْعَدُنی فَاَبْکی وَ قَدْ سُلِبَتِ الْقُلُوبُ لُبَّها، وَ رَقَاَ الدَّمْعُ؟! (سجادیه، ص: ۵۲۳, س:۶)