فَقَدْ عَظُمَ جُرْمِی اِذَا ارْتَعَدَتْ فَرَایِصِی، وَ اُخِذَ بِسَمْعِی وَ اَنَا مُنَکِّسُ رَاْسِی بِمَا قَدَّمْتُ مِنْ سُوءِ عَمَلِی، وَ اَنَا عَادٍ کَمَا وَلَدَتْنِی اُمِّی، وَ رَبِّی یَسْاَلُنِی. (صادقیه، ص: ۶۶۳, س:۹)
فَقَدْ عَظُمَ جُرْمِی اِذَا ارْتَعَدَتْ فَرَایِصِی وَ اَخَذَ بِسَمْعِی وَ اَنَا مُنَکِّسٌ رَاْسِی بِمَا قَدَّمْتَ مِنْ سُوءِ عَمَلِی وَ اَنَا عَارٍ کَمَا وَلَدَتْنِی اُمِّی وَ رَبِّی یَسْاَلُنِی. (مزار، ص: ۱۴۶, س:۱۰)