یزوه

اِلَهِی اِنَّهُ مَنْ لَمْ یَشْغَلْهُ الْوُلُوعُ بِذِکْرِکَ وَ یُزْوِهِ السَّفَهُ بِقُرْبِکَ، کَانَتْ حَیَاتُهُ عَلَیْهِ مِیتَةً، وَ مِیتَتُهُ عَلَیْهِ حَسْرَةً. (علویه، ص: ۱۳۳, س:۱۰)