یرشدها

اَحَبُّ اِلَیَّ لِنَفْسی وَ اَعْوَدُها عَلَیَّ عاقِبَةً فی رَمْسی ما یُرْشِدُها بِهِدایَتِکَ اِلَیْهِ، وَ یَدُلُّها بِحُسْنِ نَظَرِکَ، فَاسْتَعْمِلْها بِذَلِکَ مِنّی اِذْ کُنْتَ اَرْحَمَ بِها مِنْ نَفْسی یا رَحْمانُ. (سجادیه، ص: ۴۲۷, س:۱۱)