حَمْداً یَرْتَفِعُ مِنّا اِلَی اَعْلَی عِلِّیّینَ فی کِتابٍ مَرْقُومٍ، یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ. (سجادیه، ص: ۱۹, س:۱)
وَ اِنْ یَکُنْ ما ظَلِلْتُ فیهِ، اَوْ بِتُّ فیهِ مِنْ هَذِهِ الْعافِیَةِ بَیْنَ یَدَیْ بَلاءٍ لَا یَنْقَطِعُ، وَ وِزْرٍ لَا یَرْتَفِعُ، فَقَدِّمْ لی ما اَخَّرْتَ، وَ اَخِّرْ عَنّی ما قَدَّمْتَ. (سجادیه، ص: ۱۰۶, س:۷)