وَ اَنْتَ یَا مَوْلَایَ ثِقَةُ مَنْ لَمْ یَثِقْ بِنَفْسِهِ لِاِفْرَاطِ خَلَلِهِ، وَ اَمَلُ مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ تَاْمِیلٌ لِکَثْرَةِ زَلَلِهِ، وَ رَجَاءُ مَنْ لَمْ یَرْتَجِ لِنَفْسِهِ بِوَسِیلَةِ عَمَلِهِ. (علویه، ص: ۴۱۴, س:۲)
فَاَنْتَ ثِقَةُ مَنْ لَا یَثِقُ بِنَفْسِه لِافْرَاطِ عَمَلِه، وَ اَمَلُ مَنْ لَمْ یَکُنْ لَهُ اَمَلٌ لِکَثیرِ زَلَلِه، وَ رَجاءُ مَنْ لَمْ یَرْتَجِ مُعْتَمَداً بِسُوءِ سَبیلِه سِواکَ. (سجادیه، ص: ۵۴۷, س:۴)