اِلَهِی وَ قَدْ اَطَلْتُ دُعَایِی ... عِلْماً مِنِّی بِاَنَّهُ یُجْزِیکَ مِنْهُ قَدْرُ الْمِلْحِ فِی الْعَجِینِ، بَلْ یَکْفِیکَ عَزْمُ اِرَادَةٍ وَ اَنْ یَقُولَ الْعَبْدُ بِنِیَّةٍ صَادِقَةٍ وَ لِسَانٍ صَادِقٍ: یَا رَبِّ فَتَکُونُ عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِکَ بِکَ. (مهدویه، ص: ۲۸۱, س:۱۹)