هبته

ریشه: وهب (و.ه.ب)
۱ مورد یافت شد

هِبَتِهِ

(عِنْدَ تَهْنِیَةِ مَنْ وُلِدَ لَهُ ذَکَرٌ): بَارَکَ اللَّهُ لَکَ فِی هِبَتِهِ، وَ بَلَّغَهُ اَشُدَّهُ، وَ رَزَقَکَ بِرَّهُ، بَارَکَ اللَّهُ لَکُمْ وَ بَارَکَ عَلَیْکُمْ. (علویه، ص: ۵۱۴, س:۱۰)