وَفِّقْنا فیهِ (شَهْرَ رَمَضانَ) ... لِاَنْ نُراجِعَ مَنْ هاجَرَنا وَ اَنْ نُنْصِفَ مَنْ ظَلَمَنا وَ اَنْ نُسالِمَ مَنْ عادانا، حاشا مَنْ عُودِیَ فیکَ وَ لَکَ، فَاِنَّهُ الْعَدُوُّ الَّذی لَا نُوالیهِ وَ الْحِزْبُ الَّذی لَا نُصافیهِ. (سجادیه، ص: ۲۱۱, س:۱۷)