معاذ

وَ یا مَعاذَ الْعایِذینَ. (سجادیه، ص: ۴۲۰, س:۴)

اَشْهَدُ اَنَّکَ ... لَا وَهَنْتَ لِمَا اَصَابَکَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ، وَ لَا ضَعُفْتَ وَ لَا اسْتَکَنْتَ عَنْ طَلَبِ حَقِّکَ مُرَاقِباً، مَعَاذَ اللَّهِ اَنْ تَکُونَ کَذَلِکَ، بَلْ اِذْ ظُلِمْتَ فَاحْتَسَبْتَ رَبَّکَ، وَ فَوَّضْتَ اِلَیْهِ اَمْرَکَ. (مزار، ص: ۸۸, س:۱۱)

سُبْحَانَکَ یَا جَوَادُ، تَعَالَیْتَ یَا مَعَاذُ، اَجِرْنَا مِنَ النَّارِ یَا مُجِیرُ. (نبویه، ص: ۱۶۷, س:۱۲)