اَیَّتُهَا الشَّمْسُ ... اَسْاَلُ الَّذِی زَیَّنَ بِکِ السَّمَاءَ ... اَنْ یَهَبَ لَنَا بِکِ مِنَ الصِّحَّةِ وَ دَفْعِ الْعِلَّةِ وَ رَدِّ الْغُرْبَةِ وَ کَشْفِ الْکُرْبَةِ و اَنْ یَقِیَنَا مِنَ الزَّلَلِ وَ مُتَابَعَةِ الْهَوَی وَ مُصَاحَبَةِ الرَّدَی. (علویه، ص: ۵۱۹, س:۲)