وَ رَدَّتْنِی الضَّرُورَةُ اِلَیْکَ حینَ خابَتْ آمالی، وَ انْقَطَعَتْ اَسْبابی، وَ اَیْقَنْتُ اَنَّ سَعْیی لَا یُفْلِحُ، وَ اجْتِهادی لَا یَنْجُحُ اِلَّا بِمَعُونَتِکَ، وَ اَنَّ مُریدی بِالْخَیْرِ لَا یَقْدِرُ عَلَی اِنالَتی اِیّاهُ اِلَّا بِاِذْنِکَ. (سجادیه، ص: ۴۸۶, س:۱۳)