اَ مَا یَکْفِینِی یَا رَبِّ وَسِیلَةً اِلَیْکَ، وَ ذَرِیعَةً لَدَیْکَ اَنَّنِی لِاَوْلِیَاءِ دِینِکَ مُوَالٍ، وَ فِی مَحَبَّتِهِمْ مُغَالٍ، وَ لِجِلْبَابِ الْبَلَاءِ فِیهِمْ لَابِسٌ وَ لِکِتَابِ تَحَمُّلِ الْعَنَاءِ بِهِمْ دَارِسٌ؟ (مهدویه، ص: ۲۸۵, س:۳)