وَ اَشْهَدُ اَنْ لَا اِلَهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَهُ الَّذِی کَانَ فِی اَوَّلِیَّتِهِ مُتَقَادِماً، وَ فِی دَیْمُومِیَّتِهِ مُتَسَیْطِراً، خَضَعَ الْخَلَایِقُ بِوَحْدَانِیَّتِهِ وَ قَدِیمِ اَزَلِیَّتِهِ، وَ دَانُوا لِدَوَامِ اَبَدِیَّتِهِ. (علویه، ص: ۴۵, س:۸)