(فِی الْعُوذَةِ لِلسِّلِّ) اِشْفِنِی وَ عَافِنِی مِنْ دَایِی هَذَا فَاِنِّی عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ، اَتَقَلَّبُ فِی قَبْضَتِکَ، وَ نَاصِیَتِی بِیَدِکَ ثَلَاثاً. (رضویه، ص: ۵۵, س:۱۶)